
Lekker om in bekende hotel en comfortabel bed wakker te worden, rond een uur of zes. In dit hotel, Fuji, is het de hele dag een komen en gaan van groepen, mensen die hier de eerste nacht verblijven, vervolgens een dag sightseeing doen in Kathmandu en dan vertrekken voor een of andere grote trekking, Langtang, Annapurna of Everest base camp. Allerlei pluimage en best leuk te kijken en om een praatje mee te maken.
Wilden even toch de airco aan doen, want de temperaturen zijn hier toch nog altijd rond de 28 graden, bleek een helicopter op te stijgen in onze kamer. Ja, ja het ding maakte een hels lawaai en kregen het ook niet meer uitgezet. Tja, maar naar beneden, mannetje, naar boven, rommelt wat aan de airco, klopt er een flink tegen, en zegt dan oke? Neen, ding maakte nog evenveel kabaal, dus keek wat beteuterd, maar goed..... dus gelukkig airco uit en deze nacht maar ramen open en laten tochten zodat het aangenamer wordt. Koelt hier nu wel af tot een graad of 15, dus slapen zou geen probleem zijn.

Na het ontbijt even naar kantoor van HL-Leaders (HL staat voor Himalayan Leaders) en Marian even vragen hoe het feestje van Wilfried geregeld was en zo. Tja, een exact antwoord krijg je hier nooit en Jagat mompelde iets van 'everything oke' and about 17.00 hours. Nog een kleine wandeling door Kathmandu, tempeltje bezoeken, slenteren langs de talloze winkeltjes en de verkeerschaos, wegspringen bij elk getoeter (constant getoeter) doen we al lang niet meer, en af en toe wat pingelen en kopen. De startprijs is hier meestal het dubbele of het driedubbele. Na al het slenteren toch even een dutje en dan op om 17.00 naar Gaia voor feestje van Wilfried.


Mensen uit Brugge kwamen ook; gelukkig was Eddy al redelijk hersteld na de zware antibiotica. Snel werden onder aanwijzing van Jagat twee tafels aan elkaar geschoven zodat ieder wel een plaatsje zou vinden. Jagat moest nog even naar the office maar zou zo wel komen. Wilfried kreeg van Eddie en Leona een schattig olifantje, de slagtanden voor het transport nog even op de zijkant gekleefd. Die zetten we thuis wel in :-). Iets later arriveerden Jagat, Indira, Govinda; Indira met een groot pak onder de arm. Marian had Indira gevraagd om voor Wilfried een mooi origineel Nepalees mutsje te kopen. Ondertussen werden de drankjes aangevoerd en werden er allerlei lekkere hapjes op tafel gezet. Onder het uitpakken van het cadeau van HL-Leaders, een prachtige beeltenis van Ganesha, de god met het olifantenhoofd en van kennis en wijsheid, pakte Marian haar cadeau uit en plantte het mutsje op Wilfried zijn hoofd onder luid applaus van het personeel van Gaia.


Tot onze grote verrassing bleek er ook nog een cadeau uit Nederland te zijn, een cadeau van de familie Kampermann, een T-shirt met het opschrift ' Pearl (in het groot), best reason to play drums' . Tja, de tekst zette ons natuurlijk aan het denken: Pearl zal wel iets te maken hebben met het feit dat Wilfried in het half-donker verdwaald is gereden in Chitwan, en als hij een drum had gehad, zou hij de rest hebben kunnen waarschuwen (doordat hij ook telefoon vergeten was)! Het is natuurlijk gissen.... De enige die het antwoord weten zijn vermoedelijk Albert en Marina. Zo, klopt dit een beetje Albert, of is er een andere zingeving :-). Uiteindelijk kwam Govinda nog met een mooie zwarte shawl van Cashmere, die hij aan Marian overhandigde. Maar waarschijnlijk was het de bedoeling dat de sjaal bij Wilfried terecht kwam, want paste natuurlijk goed bij het mutsje.

Govinda, de gids, een druk baasje zat geregeld met twee telefoons aan zijn oren, constant aan het regelen, hier een porter meer, reservaties voor het raften etc... Zou de eerste Nepalees kunnen worden met een burnout vermoeden we :-). Plotseling was hij verdwenen en kwam iets later terug met een Belg, die net was aangekomen, in zijn kielzog. Een mooie vogel die uit Antwerpen bleek te komen en die de as van zijn vader bij zich had. Had zijn vader namelijk beloofd dat hij de as op de Himalayas zou uitstrooien. Hiervoor zes maanden thuis hard getraind, 16 kg afgevallen, om deze opdracht met succes uit te kunnen voeren. Nou chapeau..... Dus weer een leuk en interessant mens erbij aan onze tafel.
Na heel wat hapjes en drankjes, veel leuke gesprekken, rond 23 uur toch maar een punt achter gezet. in ieder geval was het mede door iedereen een gezellige verjaardag.
tja, wilfried, je bent in de Nepalese watten gelegd, verdiend ook. Over dat shirt haha, zullen we eens een avondje een boompje over opzetten maar geniet eerst nu nog maar van de alweer 'laatste' dagen van deze reis. Hartelijke groeten ook aan Marian!
BeantwoordenVerwijderen