Naar Chitwan National Park

Woensdag 3 oktober

Om 9 uur vertrek richting Chitwan national park richting Indische grens en gelegen in de laaglanden van Terai. Het rijden op zich is niet alleen een sensatie door de rijstijl, maar er zijn allerlei dingen te zien onderweg. Naast de prachtige natuur ook de lokale werkzaamheden aan de wegen na het regenseizoen, handmatig sleuven graven, asfalt maken en gieten om de putten in de weg te dichten. De asfalt wordt hier ter plekke gemaakt in grote tonnen en dan met emmers in de gaten gegoten en dat alles bij een temperatuur die niet ver van de 30 graden is.
Het eerste stuk van onze trip verliep vrij rustig (voor Nepalese begrippen) en het werd steeds warmer. Een eerste stop op aanraden van onze Tibetaanse dame was het Begnas Tal Lake, iets van de hoofdweg af. Het was windstil en het meer was zo vlak als een biljartbal, een paar bootjes op het meer, maar in het algemeen vrij rustig. Onze gids wist te vertellen dat je hier vroeger de "sir Charles" trekking had. Nu willen alle toeristen naar het hooggebergte. Maar wellicht toch iets voor de toekomst want het is een prachtige omgeving waar goed gewandeld kan worden in het zicht van het meer.

Marian kreeg niesbuien en lopende neus, tja verkouden bij deze temperatuur.... of allergie van pollen of toch de airco in het hotel. De weg richting zuiden is eigenlijk de hoofdweg tussen India en Nepal en alle zware vrachtverkeer moet gebruik maken van deze slechte weg vol gaten en langs steile afgronden. Regenseizoen is natuurlijk pas achter de rug en nu kunnen de herstelwerkzaamheden beginnen. Als je hier 50 km per uur doet mag je al heel blij zijn.
Vrachtwagens met pech staan  op allrlei plaatsen, de doorgang belemmerend, en een paar stenen op de weg hebben de functie van een gevarendriehoek. Een of twee losse stenen op de weg betekenen meestal dat er achter de stenen een groot gat in het wegdek is. Uiteindelijk laten we de bergen achter ons en we komen in een vlakte met veel rijstvelden en dan iets zuidelijker komen we in een dicht bebost gebied, de jungle. Even een korte stop aan de rand van de jungle, de benen strekken, maar niet te veel en te hard want ondertussen is het kwik opgeklommen tot ongeveer 40 graden en de vochtigheid is goed voelbaar.

Na 20 km komen we aan in Park side lodge, waar ze ons gisterenavond al verwacht hadden. Maar goed hier wordt alles geregeld door onze gids van Himalayan Leaders, trouwens zijn ze altijd zeer flexibel en plannen kunnen altijd worden aangepast. Na de lunch volgde een wandeling door de jungle naar de rivier in de hoop een aantal dieren te zien. Olifanten, neushoorns, herten, zeer veel soorten vogels en zelfs tijgers en luipaarden zwerven in dit park rond.
Uiteindelijk hebben we krokodillen gezien en diverse vogels die onze gids allemaal kon benoemen, maar ik niet onthouden. Na in het duister terug te zijn gelopen hebben we de San Miguel, een Mexicaans bier, maar eens geproefd omdat we hier overal reclame vinden van dit bier. Nou, geef ons maar het lokale Everest of Gurkha bier. Ondertussen had Marian het echt te pakken en na het avondeten, op tijd gaan slapen. De volgende dag zouden we wel zien of we olifanten gingen wassen J.