7/8 oktober 2012
Afspraak om 10.30 met Jagat om ergens te gaan lunchen. 10.30 vonden we wel vroeg om te gaan lunchen, want ja ergens de stad in kan het toch niet zover zijn. Maar in Nepal weet je dus niet, ze houden van verassingen of ze zijn zo. Ondertussen beginnen we er aan te wennen en we waren er dan netjes om 10.30 en voor de rest zouden we wel zien. Op het kantoor van Himalayan Leaders kwamen we nog twee Belgen die al 11 jaar naar Nepal kwamen en die ook goed met Jagat bevriend waren. Rond 11.00 kwam busje voorgereden en wij, samen met de stel uit Antwerpen, Jagat en Indira, busje in en op weg de stad uit.
Bleken we op weg te zijn naar het huis van Jagat, waar zijn moeder en andere familieleden en de vrouw van onze stadsgids, Padam, voor ons een Nepalese maaltijd aan het bereiden waren. Wisten we natuurlijk niet, anders hadden we wel een attentie meegenomen, maar wellicht willen ze dat niet en worden we daarom niet geinformeerd. Tja, Nepalese wegen zijn soms (vaak) ondoorgrondelijk. Het went echter wel en je staat steeds meer open voor surprises :-).
Daar aangekomen werden we hartelijk ontvangen en maakten we kennis met zijn kinderen en allerlei neefjes en nichtjes. Er waren ook nog twee Canadese vrouwen uit Toronto aanwezig. Die hadden een rondleiding gehad met Rita, tja geen Nepalese naam, de vrouw van onze stadsgids, Padam. Het wordt inderdaad ingewikkeld met allerlei familieverbanden en zonen en dochters en bekenden. Het was zeer gezellig toeven op de het terras op de vijfde verdieping van Jagats mooie huis. Ook een prachtig uitzicht, in de verte steenbakkerijen, stoepas.... Aan de overzijde van de heuvel zal weldra van himalayan care hands ook een project starten voor een weeshuis. Voor de menige Nepalees is elke dag toch nog een struggle for life; Nepal is het derde armste land van de wereld en ondanks de inspanningen van de regering is elke externe hulp welkom. Een speerpunt is het onderwijs en we hebben dit aan de lijve ondervonden dat veel kinderen (in uniform) naar school gaan. Het is een hele inspanning voor de ouders maar ze weten dat onderwijs een belangrijke sleutel is voor het de toekomst van de kinderen en het land. Als steun in de rug is himalayan care hands opgericht met als belangrijkste project nu de bouw van een ziekenhuis in Mainapokhari (waar we morgen naar toe gaan om de stand van zaken te bekijken). Alle steun is dus welkom. Link naar ......
Ondertussen was het bij Jagat zeer gezellig en het eten was verrukkelijk. We maakten kennis met de zeer lieve moeder van Jagat. De Belgen uit Antwerpen hadden ook veel te vertellen na hun talloze reizen naar Nepal en menig goede raad hebben we in onze oren geknoopt. Zij zouden de volgende dag naar het uiterste oosten of westen van Nepal gaan. De Canadese dames reisden ook de wereld rond en zij zouden de volgende dag vertrekken, richting Jamaica. Kijk het goede gepensioneerde leven. Al bij al hebben we een zeer gezellige middag gehad.
Daarna nog even in Kathamandu rondgelopen, en goed proberen te onthouden waar rechts en links, kwestie van niet verloren te lopen :-).
Toch wel even discussiepunt, Marian beweerde naar rechts en Wilfried was van mening naar links te moeten.... dus maar gevraagd aan een Nepalese man en die wees richting links :-).
In de avond naar het ondertussen wel vertrouwde Gaia restaurant waar we de mensen uit Brugge weer troffen en dus bijpraten onder het genot van eten, pilsje en whiskey. Laatste drankje is hier trouwens goedkoper dan bier, dus Marian in haar sas.
Afspraak om 10.30 met Jagat om ergens te gaan lunchen. 10.30 vonden we wel vroeg om te gaan lunchen, want ja ergens de stad in kan het toch niet zover zijn. Maar in Nepal weet je dus niet, ze houden van verassingen of ze zijn zo. Ondertussen beginnen we er aan te wennen en we waren er dan netjes om 10.30 en voor de rest zouden we wel zien. Op het kantoor van Himalayan Leaders kwamen we nog twee Belgen die al 11 jaar naar Nepal kwamen en die ook goed met Jagat bevriend waren. Rond 11.00 kwam busje voorgereden en wij, samen met de stel uit Antwerpen, Jagat en Indira, busje in en op weg de stad uit.
Bleken we op weg te zijn naar het huis van Jagat, waar zijn moeder en andere familieleden en de vrouw van onze stadsgids, Padam, voor ons een Nepalese maaltijd aan het bereiden waren. Wisten we natuurlijk niet, anders hadden we wel een attentie meegenomen, maar wellicht willen ze dat niet en worden we daarom niet geinformeerd. Tja, Nepalese wegen zijn soms (vaak) ondoorgrondelijk. Het went echter wel en je staat steeds meer open voor surprises :-).
Daar aangekomen werden we hartelijk ontvangen en maakten we kennis met zijn kinderen en allerlei neefjes en nichtjes. Er waren ook nog twee Canadese vrouwen uit Toronto aanwezig. Die hadden een rondleiding gehad met Rita, tja geen Nepalese naam, de vrouw van onze stadsgids, Padam. Het wordt inderdaad ingewikkeld met allerlei familieverbanden en zonen en dochters en bekenden. Het was zeer gezellig toeven op de het terras op de vijfde verdieping van Jagats mooie huis. Ook een prachtig uitzicht, in de verte steenbakkerijen, stoepas.... Aan de overzijde van de heuvel zal weldra van himalayan care hands ook een project starten voor een weeshuis. Voor de menige Nepalees is elke dag toch nog een struggle for life; Nepal is het derde armste land van de wereld en ondanks de inspanningen van de regering is elke externe hulp welkom. Een speerpunt is het onderwijs en we hebben dit aan de lijve ondervonden dat veel kinderen (in uniform) naar school gaan. Het is een hele inspanning voor de ouders maar ze weten dat onderwijs een belangrijke sleutel is voor het de toekomst van de kinderen en het land. Als steun in de rug is himalayan care hands opgericht met als belangrijkste project nu de bouw van een ziekenhuis in Mainapokhari (waar we morgen naar toe gaan om de stand van zaken te bekijken). Alle steun is dus welkom. Link naar ......Ondertussen was het bij Jagat zeer gezellig en het eten was verrukkelijk. We maakten kennis met de zeer lieve moeder van Jagat. De Belgen uit Antwerpen hadden ook veel te vertellen na hun talloze reizen naar Nepal en menig goede raad hebben we in onze oren geknoopt. Zij zouden de volgende dag naar het uiterste oosten of westen van Nepal gaan. De Canadese dames reisden ook de wereld rond en zij zouden de volgende dag vertrekken, richting Jamaica. Kijk het goede gepensioneerde leven. Al bij al hebben we een zeer gezellige middag gehad.
Daarna nog even in Kathamandu rondgelopen, en goed proberen te onthouden waar rechts en links, kwestie van niet verloren te lopen :-).
Toch wel even discussiepunt, Marian beweerde naar rechts en Wilfried was van mening naar links te moeten.... dus maar gevraagd aan een Nepalese man en die wees richting links :-).
In de avond naar het ondertussen wel vertrouwde Gaia restaurant waar we de mensen uit Brugge weer troffen en dus bijpraten onder het genot van eten, pilsje en whiskey. Laatste drankje is hier trouwens goedkoper dan bier, dus Marian in haar sas.
Laat staan "verloren te fietsen"
BeantwoordenVerwijderen