Boot, olifant en fiets in Chitwan National Park

5 oktober
Om 5 uur op want om 6 uur begon de dag al, voor het ontbijt, met een tochtje op de rivier. De nevels hingen nog over de rivier en onze bootsman peddelde langzaam de rivier. De stilte af en toe onderbroken door het gekwetter van vogels en ergens in de verte apen, die we echter niet te zien kregen. Opvallend veel pauwen, die voor de veiligheid hoog in de bomen sliepen.
Ook veel verschillende soorten ijsvogels, prachtig blauw gekleurd, een adelaar hoog zwevend boven ons, zoekend naar een prooi. We wisten trouwens niet dat er zoveel soorten ijsvogels waren. Onze lokale gids wees en noemde nog vele andere soorten, maar die namen zijn in de vergetelheid geraakt.Wel een foto gemaakt in de lodge van de soorten die je hier ziet; dus een geheugensteuntje voor later.
Vlak langs een krokodil gevaren, die hier een smalle snuit hebben.
Na een uurtje gingen we terug aan land. Het boottochtje in de vroege morgen was mooi en vooral ook rustgevend..... Alleen de bootsman moest nu met de boot 3 uur stroomopwaarts varen, dus een flinke fooi mocht hij wel hebben. Na een korte wandeling door de jungle kwamen we terug in de lodge waar het ontbijt wachtte.

 

Veel tijd hadden we niet want om 8 uur (in de morgen) ging het inderdaad terug richting olifanten (2de poging dus).
Dit keer met twee in het korfje en zo een 2 uur door de jungle gereden. Het was gemakkelijker maar je zit toch op houten balken en het kussen is te verwaarlozen. Een boeiende tocht waar ook van de gangbare paden werd afgeweken. Herten, damherten konden we echt van zeer dichtbij zien. Waren ze zo gewend aan mensen, of was het toch het feit dat we op een olifant zaten? Helaas geen neushoorns of wilde olifanten gezien.
Terug in de lodge terug even aan de weblog gewerkt en afwachten of de andere gids neushoorns zou zien in de avond. Indien ja, zou hij ons verwittigen.
Rond 17.30 kwam iemand van het hotel inderdaad melden dat er neushoorns gespot waren bij de rivier.

Wilfried trok snel schoenen en hemd aan, kodak mee en hop weg. De jeep bleek weg te zijn, dus maar de fiets genomen in begeleiding van een gids die me naar de plek plek aan de rivier zou brengen. Eerste fiets, versnelling kapot, dus snel wisselen want het wordt snel donker. Na een 15 minuten vervoegden de gids en ik zich bij een andere gids en twee toeristen en inderdaad daar lag een neushoorn in het water te proesten. Hij of zij, heb ik niet kunnen zien had er ongetwijfeld lol in. Ze zijn echt enorm groot en gelukkig konden de steile helling niet nemen. In de verte plotseling nog twee neushorens, maar het was ondertussen toch te donker geworden om nog foto's te nemen.
Dan maar terug gelopen met de gids waar de fiets stond om de terugweg aan te vatten. Marian was ondertussen bij de poort gaan zitten, want zo lang zou het niet duren, en Wilfried zou wel vertellen als hij terug kwam. Ondertussen had Marian vernomen dat Wilfried en de gids met de fiets naar de rivier waren gereden.
Het werd 18.30 en het was aardedonker en nog steeds geen Wilfried, terwijl de anderen al lang terug waren. De gids beweerde stellig dat hij al thuis was, wat niet kon in Marians ogen want zij had de sleutel en zat al geruime tijd bij de ingang. Het klamme zweet brak Marian uit en toch maar even aan de manager vragen of hij iets meer wist. Wilfried in het aardedonker op kleine paadjes in de jungle; kan natuurlijk nooit. Ondertussen 19.00 uur en de manager sprong op de motor op zoek naar Wilfried. Marian van slag want allerlei ideeen gaan door het hoofd zoals gevallen met fiets en ergens in een greppel liggend in het aardedonker etc.... Een kwartier later, een telefoontje, allerlei mensen die door elkaar schreeuwden en brede gebaren.... Wilfried was terecht, zo een 6 km verder. Na vertrek van de rivier volgde Wilfried de gids, die een beetje voor reed, en in het donker toch een verkeerd rood truitje gevolgd en later een fietsend silhouet gevolgd. Steeds harder fietsend maar niet dichter bij de schim komend, al geroepen, maar geen reactie. Stilaan begon Wilfried de gids te vervloeken, zo een lange omweg, en maar doorfietsen. Ondertussen al besloten dat die geen enkele fooi kreeg; 5 minuten en al veel langer aan fietsen in het aardedonker.
Geen licht te bekennen, soms een motorrijder die je verblindde. Op bepaald ogenblik een klein dorpje (Kumaroy), iets van licht, dus maar besloten om te stoppen. Eerst nog voorbij gereden want zal nog altijd een silhouet voor mij, maar in het dorp plotseling twee, een naar rechts en een rechtdoor. Dit was dus niet goed. Geen idee waar ik was, wel een aantal mensen in het dorpje. Door mijn haast geen telefoon, geen geld, geen sigaretten en het zweet dat langs me afliep. Spreek maar een man aan en leg de situatie uit. Na wat gepraat, het is donker, geen stroom en hij had ook geen telefoon. De man, een lokale journalist en social worker, bood aan dat ik wel bij hem kon logeren tot de volgende dag. Was natuurlijk zeer vriendelijk, maar geen optie. Marian en hotel zouden natuurlijk ongerust zijn. Een knaapje werd opgetrommeld om iemand met telefoon te zoeken en de goede man heeft vervolgens naar hotel gebeld om mijn positie door te geven. Troubles are over berichtte me de man en dan maar even rustig afwachten. Ondertussen Marian ook gerust, geen breuken, of greppelliggen en niet opgegeten door een tijger. Ondertussen was de manager ook op de hoogte gebracht, maar zijn motor was zonder benzine gevallen. Tweede motor met gids achterop werd op pad gestuurd; die moest natuurlijk terug met de fiets. Na 15 min kwam de manager op de motor en de klom Wilfried achterop de motor, na iedereen bedankt te hebben.
Tegen 8 uur kwam de Belg dan de lodge binnenrijden! Vriendelijk zwaaiend als de koningin van sheba. Marian heeft maar onmiddellijk een dubbele whisky besteld. Wilfried een biertje en een peukje, want dat mocht wel na het harde fietsen :-). De vraag blijft natuurlijk waar het verkeerd is gelopen. Zeker is het niet, maar waarschijnlijk door stroomuitval (wat hier geregeld is), en hard fietsend, blik gericht op de schim, gewoon de poort van het hotel voorbij gefietst..... Zo een vijf of zes km voorbij!!!