dinsdag 23 oktober 2012

Dhulikhel - Nagarkot

17 oktober 2012
De volgende morgen op tijd op, is toch wel fris in de morgen en even naar buiten gekeken, maar de bergen niet te zien. Dezelfde nevelslierten in het landschap onder ons, de arenden die statig beginnen te zweven en het gekwetter van vele vogels maken het toch een mooie morgen. Eens de zon er is, terug lekker warm en dus maar de trappen op naar het restaurant om ontbijt te nemen op terras. Eerst maar bordje gevuld met omelet, pannekoek en toast en dan maar terug binnen om koffie te halen. Wilfried stond al koffie te tappen, Marian liep al naar buiten met haar koffie, een onderdrukte schreeuw van Marian. Bleek een grote raaf op onze tafel te zitten en Marian zag hoe de raaf het omelet uit Wilfrieds bord pikte (in de twee betekenissen) en er vandoor ging met fladderende omelet in de snavel. Kijk die weten natuurlijk ook waar gemakkelijk en goed eten is te halen. Personeel putte zich uit in verontschuldigen; konden er natuurlijk niets aan doen als die slimme toeristen bordje onbeschermd achterlaten.
Om 11.00 verscheen de auto en driver mooi op tijd om ons naar de volgende bestemming, Nagarkot, te brengen. Tot Bhaktapur een vrij goede weg, maar voor het laatste stuk weer de kleine wegen in de bergen in langs de afgronden en hellingen die telkens mooie panoramas te voorschijn toverden. Na een half uur de micky-mouse weg, zoals Marian deze wegen begon te noemen, te hebben genomen en een laatste aanloop van onze chauffeur om boven te geraken, kwamen we na ong 1,5 uur op onze nieuwe bestemming, Nagarkot, aan.
Bij het uitstappen werden we onmiddellijk omgeven door drie kleine baasjes, die tegen woekerprijzen een kalender en postkaarten probeerden te verkopen. Ondertussen hadden we al enig benul van de prijzen. Wilfried naar de balie om in te checken en de mannetjes ondertussen Marian wat proberen aan te smeren. Goed toch eerst naar boven om bagage in de ons toegewezen kamer te brengen en vervolgens naar beneden om de toezeggingen bij de kereltjes in te lossen. Na wat gepingel 5 kaarten gekocht en een kalender, tegen ongeveer normale prijzen. Nou de kaarten zijn interessant om ons te orienteren op de verschillende bergen, die we eventueel te zien zouden krijgen; voor het versturen waren ze toch een beetje te groezelig geworden.
Dit hotel, eerder een trekkershotel met groezelige kamertjes in Marians ogen (nou bij een echte trekking spring je een gat in de lucht met zo een hotel). Gezien het hotel verschillende verdiepingen telde, wat dus trappenlopen betekende, hadden we gevraagd om zo laag mogelijk te zitten. We kregen een lager gelegen rovershol toegewezen, waar je tegen de bomen aankeek en hierbij moesten we meer trappen afleggen dan het hoger gelegen gedeelte ( jaja trappen naar boven en dan trappen naar beneden om er te komen).
Dus terug naar receptie en maar gevraagd voor een rovershol op het hoger gelegen gedeelte, waar ook een groot terras lag met een prachtig uitzicht. Was geen probleem en deze keer kon Wilfried zelf de Twee koffers naar boven slepen :-). Door de snel wisselende bestemmingen hebben we al zeer goed geleerd uit de koffer te leven. Trouwens in het rovershol waren we al blij een plaats voor de koffers en de rugzakken te vinden. Na blik op douche, toilet, een gedeelte en weer zo minuscuul chinees wc-rolletje, ook de eigen wc-rol maar uitgepakt. Is een van de belangrijkste trekkersattributen, die trouwens ook het meest worden meegenomen door hen (vandaar nooit meer dan een rol op een kamer :-)).
Op het terras gaan zitten, lekkere pot thee en Marians had hierbij graag en stuk koek gehad (stond op de kaart), maar uiteindelijk werd het dus thee met pudding voor Marian. We zaten op een hoogte van zo een 2000 meter en het was toch we zwaar bewolkt en heiig. Dus zal afwachten worden of we morgenvroeg een van de hoge himalayatoppen zien krijgen. In ieder geval begon het in de verte precies te rommelen, te donderen en de woorden van Govinda indachtig ' na regen, krijg je de bergen te zien' toch weer enige hoop. Ondertussen op het terras rustig schrijvend en kijkend naar de talloze arenden die geluidloos cirkelen in tegenstelling tot de lawaaierige kraaien. Af en toe snel naar het fototoestel grijpend om ze in volle vlucht of rusttoestand te kunnen vastleggen.
Na het avondeten terug naar het eigen hol, is hier ook al donker om 18.00 en wordt dan toch vrij fris op deze hoogte. Een whisky om warm te krijgen en dan maar de nest in. Na een voor Marian rommelige nacht op een knoerhard bed en al om 5 uur wakker, maar opgestaan.
Rond zes uur liet de zon zich aarzelend zien en zijn we naar het dakterras geklommen, zoals menig andere, om een glimp van de hoge toppen op te vangen. En ja hoor, daar waren ze in de verte. Soms goed zichtbaar, soms gedeeltelijk door de wolken bedekt, terug een prachtig schouwspel. Wilfried nog twee verdiepingen hoger langs een zeer smalle draaiende trap, waar waarschijnlijk ook alle antennes stonden, om nog meer of beter te kunnen zien. Was inderdaad ook zo en nu maar afwachten of de foto's en video wat leuks te zien geven. Het spel van nevel en wolken die de himalayas verstoppen en terug zichtbaar maakten duurde wel tot 10.30.
Dit hadden we nog niet mee gemaakt en eigenaardig ook. Soms waren ze terug te zien voor nog geen 30 sec en dan weer verdwenen. Een van die momenten ook nog een Nederlander uit Esloo gelukkig gemaakt die iets te laat, rond tien uur was aangekomen. Na een klein wisje wasje, want de aanblik op onze douche vertelde genoeg en met natuurlijk in het achterhoofd dat we naar Kathmandu gingen, waar toch wel een leuke kamer en douche op ons wachtte. Dus een beetje vettig en niet geschoren (laatste twee dagen) de handel bij elkaar gepakt en wachtend op onze chauffeur in het lekkere zonnetje. Hier en daar nog wat foto's nemend en gewoon genieten van de omgeving.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten