Manakamana

6 oktober 2012: van Chitwan National Park naar Kathmandu via Manakamana

De avond vooraf was onze auto al gearriveerd uit Kathmandu en om 9 uur zaten we al in de wagen richting Kathmandu. In een zeeeer rustig tempo reed hij op de toch wel goede wegen, voor Nepalese begrippen, zodat we voluit van het landschap en allerlei vervoersmiddelen konden genieten. Veel wordt hier ingezet om mensen en materiaal te transporteren. Een bijkomende reden voor het rusige tempo was dat we pas om 14.00 u in Manakamana moesten zijn, waar we ons met Jagat zouden treffen en waar we de enige kabelbaan in Nepal zouden nemen om de tempel boven te bezoeken. Naarmate we weer eerste de heuvels en vervolgens de bergen kwamen, nam de tropische hitte ook af. Qua temperatuur ga je hier op een dag van de tropische hitte van de jungle naar de toch iets frissere omgeving in de bergen en veel hoger natuurlijk de bittere koude op de zoveel duizenden meters die wij alleen aanschouwd hebben. Iets voor Manakamana komen de Seti en Trisuli rivier samen, in de buurt van Mouglin waar de weg zich splitst richting Pokhara enerzijds en Kathmandu anderzijds. Manakamana ligt 5 km verder dan de splitsing.

Op tijd aangekomen in Manakamana, maar Jagat zat nog vast in het drukken verkeer. Ja, ja heb je hier ook, zeker omdat er vaak maar een weg is die een bepaalde richting uitgaat en met het festival wil iedereen terug naar zijn eigen dorp om de zegen (een tika) te ontvangen van de vader of de oudste van de familie.

Dus eerst naar boven met de kabelbaan waar een belangrijke hindutempel ligt. Manakamana is trouwens de naam van de Goddess die vereerd wordt; zij zou de wensen van de mensen laten uitkomen. Voor veel Indiers is dit een belangrijk pelgrimsoord en gezien het weekend was waren er honderden Indiers met hun offergaven op pad. Onderaan de kabelbaan stonden geiten en kippen, met vastgebonden pootjes, zich nog niet bewust van hun lot. In een speciale kooi aan de kabelbaan gingen ze naar boven. Na een tocht van 3 km in de kabelbaan kwamen we boven aan bij het tempelcomplex. Na de gebruikelijke trappen kwamen bij de tempel aan.

Een drukte van jewelste, mensen, vrouwen in prachtige gewaden sloten allemaal netjes aan in de rij om de goddess te bezoeken in de tempel. De rij was zeker 200 meter lang. Een kleurrijk tafereel, mensen, geiten, kippen, mandjes met bloemen en rijst en andere kleine dingetjes die straks geofferd zouden worden. Het was helder weer en het uitzicht boven was dan ook prachtig. Marian aan de praat met een Indische man die het even nog niet zag zitten om aan te schuiven en dus nog maar even uitrustte op de bank met de nog mekkerende geit naast zich.

Na een drankje terug naar beneden en genieten van het het prachtig uitzicht. 

Door de warmte werd het mistiger en het zicht op de rijstvelden en hellingen werd minder duidelijk. Wellicht zullen we deze rijstvelden aan de Trisuli rivier nog vaker zien; een mooie plek om aan te leggen en te verpozen tijdens een raftingtoer. Tijdens onze rafting hadden we een ook een korte rustpauze, maar op de zandbank was er toen geen schaduw, geen drankje...

Beneden aangekomen was Jagat ook gearriveerd en na een korte wandeling aan de overzijde van de rivier, waar het trouwens bloedheet was, reden we met zijn allen terug richting Kathmandu.