Rit Pokhara en rafting

(28 en 29 september 2012)

De 28^ste nog een dagje Kathmandu, voor Wilfried nu even aan de slag met Govinda, om het een en het ander te verduidelijken van het ICT-systeem dat hij opnieuw aan het programmeren is. Na even wat verwarring over het tijdstip toch gelukt en interessante richtlijnen en verduidelijkingen kunnen geven. Ondertussen wou Marian op haar eentje de straatjes van Kathmandu verkennen, maar als vrouw alleen wou iedereen een taxi aanbieden en haar ergens naar toe brengen, dus dan maar even buiten aan het hotel met een drankje iets lezen en mensjes kijken. Vervolgens na de lunch wilden we onze pijnlijke kuiten laten masseren  na het trappenlopen van gisteren. Via Albert kwamen we te weten dat Indira wel een goede massagegelegenheid kende, want je hebt hier natuurlijk diverse soorten massagesalons, zoals we in 2008 al hadden ervaren J. Zo gezegd zo gedaan en na een klein voettochtje kwamen we zo op de massagetafel te liggen, of ik moet bijna zeggen de pijnbank. Het was ontspannend, maar de kracht van de frele dames is toch niet te onderschatten, zeker niet toen de kuiten gemasseerd werden..... even de tanden op elkaar.

De volgende dag, 8 uur, vertrek uit het stoffige en overvolle Kathmandu richting Pokhara, en himalayas, onze volgende halte. Padam, onze gids, Govinda en een chauffeur begeleiden ons. Na een half uurtje hadden we de stad achter ons gelaten en kwamen we op de stoffige smalle wegen, waar het rijden al een avontuur op zich is.

Langs diepe afgronden, hoopte Marian met de hoogtevrees toch maar aan de goede kant van de wagen te zitten, maar veel keuze is er natuurlijk niet. Soms hebt je geluk en soms niet, en dan is het vastklampen aan de zetel J. Marian vond dat de chauffeur haar aanwijzingen (die hij niet hoorde) goed opvolgde, ...nu niet voorbij, beetje naar links, wat trager.... het helpt in ieder geval. Het is ook slalommen om te grootste gaten in de weg te vermijden en schade aan de auto te verhinderen. Overal langs de steile hellingen van de weg, wonen mensen in huisjes en kleine kinderen rennen rond en spelen letterlijk op de rand van de afgrond.

Rond de klok van 14.00 uur op de weg naar Pokhara zijn we aangekomen op de plek waar ons raftingavontuur start. Na de gebruikelijke chaos van helm en life jacket te passen, konden we in vol ornaat  afdalen naar de rivier  waar verschillende boten klaarlagen. Drie Chinese dames, en waarschijnlijk twee Zuid-Afrikanen vervoegden zich bij ons in de boot. Daarnaast nog twee boten vol Chinezen, die men hier trouwens zeer vaak ontmoet in Nepal. De drie Chinese dames maakten meer lawaai dan een heel leger en zelfs tijdens de tocht jammerden ze aan een stuk door Chinese liedjes, waarbij het peddelen vaak werd vergeten en wij dus maar een boot hadden met 4-menskraht.

De Trisuli-rivier heeft een witte kleur door de kalk die hoog uit de bergen meespoeld (hier is een heel Vishnu-verhaal aan verbonden, maar dat neemt al 2 pag. in). Af en toe flinke bruisende golven en stroomversellingen die het spannend maakten waardoor we van onder tot boven nat werden.

Daarnaast rustige stukken waar we genoten van de steile begroeide hellingen en watervalletjes, de weg die zich langs de berghellingen slingert en de verschillende kleurschakeringen in het water en de bomen al naar gelang de positie van de zon. Kortom een mooie en indrukwekkende boottocht. Drijfnat aangekomen, even omkleden en dan een klassieke Nepalese lunch bij lokale mensen.

Vervolgens ging de reis langs dezelfde befaamde wegen verder naar Pokhara. Onderweg onze ogen uitgekeken; mensen met stootkarren of vrachten op de rug tussen de grote gekleurde vrachtwagens, de kraamjes langs de weg, de ambachtslui.......

Uiteindelijk aankomst in Pokhara waar we in het Panorama hotel logeerden op de derde verdieping en geen lift, maar wel met zicht op de Himalayas die nu echter niet te zien waren. Even de stad nog in en vervolgens omvallen. In ieder geval waren de spieren na de rafting terug iets losser (na trappenlopen en de massage).