Omdat het inchecken online niet lukte besloten we toch maar wat vroeger te vertrekken dus om 17.30. Naar aloude gewoonte kwamen Huub en Stan ons ophalen om ons naar Dusseldorf te brengen. Huub bouwt de zekerheid nog extra in en dus stond het duo er om 17.00 u :-). Tijd genoeg voor een kop koffie, daar de vlucht pas om 21.20 vertrok. De simpele tocht naar Dusseldorf werd op het einde toch nog eventjes rondjes draaien tot we toch bij abflug kwamen. Ruim op tijd, geen mensen voor ons, dus inchecken ging van een leien dakje. Na de douanecontrole nog tijd voor een lekkere Duitse bratwurst, even naar de rokersruimte en dan maar boarding. Bleek het vliegtuig maar half vol te zitten tot Abu Dhabi en wij de raamplaatsen maar snel ingewisseld voor een middenrij met 4 stoelen, waar we uitgestrekt konden slapen. Wel een beetje smal, maar goed toch comfortabel.
Eens geland in Abu Dhabi, zoals alle verstokte rokers op zoek naar een rokersruimte en we zien aan de overkant een prachtig opschrift - smokers lounche-, stevenen daar onmiddellijk naar de lounche unch..... Tja..... Wordt weldra geopend. Dus de nada. En maar verder zoeken en inderdaad na eens gevraagd te hebben blijkt in het midden een glazen hok te staan van 3 bij 1.80, volgepropt en een file...
Twee uit twee in, er stond zelfs een controleur die echte overbevolking in het hok probeerde te vermijden... , wat natuurlijk niet lukt. Tot onze stomme verbazing zelfs vrouwen met hoofddoekjes die zich in de ruimte manoeuvreerden om toch maar een plaatsje te bemachtigen. De vier uur tussenstop waren zo voorbij, mensjes kijken en terug aanschuiven om in het rokershok te komen.
Boarding op tijd en een grote chaos in een boordevol vliegtuig, met veel Nepalezen die waarschijnlijk in Abu Dhabi waren gaan shoppen.
Eenmaal geland in Kathmandu zo snel mogelijk aanschuiven, om visum te bemachtigen en dan naar buiten. 30 - 32 graden en een hoge vochtigheidsgraad op einde van het regenseizoen. Marian had nog nooit zo een circus gezien van mensen die door elkaar roepen en lopen en allemaal de beste en cheapste taxi. Voor wilfried was het bekender, ook van andere landen, en het zou nog veel beter en chaotischer worden. Dus Marian maar laten ervaren :-). We weren hartelijk verwelkomt door Jagat van Himalayan Leaders en ondanks de vier jaar van de laatst reis, toch zeer bekend. Is natuurlijk ook het voordeel van sociale media..... De tocht naar het hotel en de eerste kennismaking van Marian met het Nepalese verkeer. t rijen naast elkaar is geen uitzondering en dan nog aan de linkerkant, zo voor ons even wennen zijn. Het lawaai, geklaxoneer, er moet tochwel ergens een geheime wegcode zijn die wij niet snappen. En de uitlaatgassen...., de monddoekjes een frequenter zicht dan vroeger en niet voor niets. Na een schreeuw van Marian om het kalfje niet te raken had iedereen bijna een hartinfarct. is hier ook de normaalste zaak van de wereld in dit overwegend hindoeistische land. Kathmandu groeit en de oude stad is niet voorzien op zo een verkeerstroom. Eenrichtingsverkeer zou hier toch al een gedeeltelijke oplossing bieden.
Na het weerzien met Indira, Govinda en andere medewerkers gingen we richting Holy Himalaya, waar Wilfried in 2008 ook al verbleef Uit die tijd de foto bovenaan de blog en ja hoor de koperen ketel stond er nog. Snel opfrissen in hotel en paraat voor het welkomstdinner samen met twee personen uit Brugge die ook vandaag waren aangekomen. na de heerlijke Nepalese gerechten geproefd te hebben met op de voor- en achtergrond lokale dansen, waren we na deze lange dag toch blij de bedstede te kunnen opzoeken.
Eens geland in Abu Dhabi, zoals alle verstokte rokers op zoek naar een rokersruimte en we zien aan de overkant een prachtig opschrift - smokers lounche-, stevenen daar onmiddellijk naar de lounche unch..... Tja..... Wordt weldra geopend. Dus de nada. En maar verder zoeken en inderdaad na eens gevraagd te hebben blijkt in het midden een glazen hok te staan van 3 bij 1.80, volgepropt en een file...Twee uit twee in, er stond zelfs een controleur die echte overbevolking in het hok probeerde te vermijden... , wat natuurlijk niet lukt. Tot onze stomme verbazing zelfs vrouwen met hoofddoekjes die zich in de ruimte manoeuvreerden om toch maar een plaatsje te bemachtigen. De vier uur tussenstop waren zo voorbij, mensjes kijken en terug aanschuiven om in het rokershok te komen.
Boarding op tijd en een grote chaos in een boordevol vliegtuig, met veel Nepalezen die waarschijnlijk in Abu Dhabi waren gaan shoppen.
Eenmaal geland in Kathmandu zo snel mogelijk aanschuiven, om visum te bemachtigen en dan naar buiten. 30 - 32 graden en een hoge vochtigheidsgraad op einde van het regenseizoen. Marian had nog nooit zo een circus gezien van mensen die door elkaar roepen en lopen en allemaal de beste en cheapste taxi. Voor wilfried was het bekender, ook van andere landen, en het zou nog veel beter en chaotischer worden. Dus Marian maar laten ervaren :-). We weren hartelijk verwelkomt door Jagat van Himalayan Leaders en ondanks de vier jaar van de laatst reis, toch zeer bekend. Is natuurlijk ook het voordeel van sociale media..... De tocht naar het hotel en de eerste kennismaking van Marian met het Nepalese verkeer. t rijen naast elkaar is geen uitzondering en dan nog aan de linkerkant, zo voor ons even wennen zijn. Het lawaai, geklaxoneer, er moet tochwel ergens een geheime wegcode zijn die wij niet snappen. En de uitlaatgassen...., de monddoekjes een frequenter zicht dan vroeger en niet voor niets. Na een schreeuw van Marian om het kalfje niet te raken had iedereen bijna een hartinfarct. is hier ook de normaalste zaak van de wereld in dit overwegend hindoeistische land. Kathmandu groeit en de oude stad is niet voorzien op zo een verkeerstroom. Eenrichtingsverkeer zou hier toch al een gedeeltelijke oplossing bieden.
Na het weerzien met Indira, Govinda en andere medewerkers gingen we richting Holy Himalaya, waar Wilfried in 2008 ook al verbleef Uit die tijd de foto bovenaan de blog en ja hoor de koperen ketel stond er nog. Snel opfrissen in hotel en paraat voor het welkomstdinner samen met twee personen uit Brugge die ook vandaag waren aangekomen. na de heerlijke Nepalese gerechten geproefd te hebben met op de voor- en achtergrond lokale dansen, waren we na deze lange dag toch blij de bedstede te kunnen opzoeken.